Wist je dat ik geweldige buurkids heb? Elke donderdag mag ik 's ochtends om 7 uur voor ze opstaan om hen wakker te maken, te laten onbijten en naar school te sturen. Elke donderdagochtend om 7 uur denk ik weer: 'wat doe ik mezelf aan...' Maar je krijgt er wel wat voor terug. Elke donderdag krijg je de bijdehandste opmerkingen te horen en telkens zit je weer met je mond vol tanden, wat ik meestal niet heb. Figuurlijk natuurlijk, want letterlijk heb ik al mijn tanden nog.
Oh had ik al gezegd dat ik geslaagd ben? Na zes jaar lang, waarvan vier jaar met gemak en twee jaar bikkelen, mag ik eindelijk dat papiertje ophalen. Kunnen ze daar trouwens niks anders op verzinnen? Na 6 jaar... krijg je... een papiertje! Geen beker, geen medaille, geen krans. Nee, een papiertje! En dat is ook nog eens het bewijs dat je mag gaan studeren. Een papiertje! Ze zouden zich moeten schamen. Naja.. Misschien.. Kan ik ook tevreden zijn als ze er een papiertje in drievoud van maken? Kan ik tenminste zeggen dat ik drie papiertjes heb gehaald..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten