Van me af schrijven.

Een negatief B(indend) S(tudie)A(dvies), drie letters met een + of een -, maar ze bepalen je hele studie.

Stel:
We hebben Eva. Eva is een vroege leerling, maar doet het helemaal goed op de basisschool. Na een SoVa-training (Sociale Vaardigheden) komt Eva los en is het een super leuke meid die met bijna iedereen om kan gaan. Met een goede CITO-score mag ze als uitzondering op de regel naar het gymnasium. Heel leuk, grote uitdaging. Vier jaar lang haalt Eva goede cijfers, voor opdrachten en voor toetsen. Ze staat bekend als degene die altijd alles gemaakt heeft. Sommige jongens zorgen dat ze naast haar zitten, want zij heeft altijd haar huiswerk gemaakt.
Als Eva in de vijfde komt, gaat het al mis. De eerste toetsen gaan slecht en de verkeerde basis is gelegd. Zo gaat het heel het jaar door, en het imago ‘altijd alles gemaakt’ gaat ook niet meer op voor Eva. Dit vervolgt zich nog in de zesde. Als een docent vraagt wat er toch is, dat hij Eva zo niet kent, weet Eva geen antwoord. Ze weet alleen te zeggen: ‘Ik weet niet goed hoe ik die grote hoeveelheden moet leren.’ * Hier wordt niet echt op doorgegaan of doorgevraagd, dus Eva gaat gewoon door. Ze haalt haar centraal examens met een reeksje vijven, en uiteindelijk 1 vijf op haar eindlijst.
Zonder heel veel open dagen te bezoeken, kiest Eva voor een uitdagende, universitaire lerarenopleiding. Ze wordt aangenomen en alles is top. Ze zit in een perfecte klas, met allemaal leuke meiden. De leuke jongens zijn helaas schaars, maar Eva vermaakt zich wel.
Maar dan… Eerste tentamenweek. Een dik boek. Bij de hele klas klinkt: ‘Ik had eerder moeten beginnen met lezen.’ Ook bij Eva. Eva haalt een 5.2 Maar helaas, je moet een 5,5 hebben om als voldoende gezien te worden. Gelukkig mag ze herkansen, maar dit vindt twee weken na het tentamen plaats. Juist in een week met allemaal drukke dingen, Sinterklaas enzovoort. Eva haalt een 4.4, nog lager dan eerst. Hier vliegen dus 7,5 EC (studiepunten) al weg.** Het besef van de grootte van dit aantal is er bij Eva nog niet echt. Ze gaat gewoon relaxt verder.
Elke student kreeg post. Post van de universiteit. Post van de hogeschool. Positieve post, of negatieve post. Het zogenaamde ‘Tussentijdse studieadvies’ was rondgestuurd. Veel mensen kregen een onterechte waarschuwing door wazige fouten in het systeem. Eva’s post was negatief. ‘Als ze zo door ging, kreeg ze aan het eind een negatief studieadvies.’ Niet alleen voor Onderwijskunde, maar ook voor de PABO. Dan zit je wel even op je stoel van ‘Oh..’. Maar Eva ging door.
Blok 2 volgt en ook hier wordt weer geëindigd met een tentamenweek met drie tentamens. Een van de tentamens bestaat uit drie deeltentamens. Regel hierbij: Haal je voor 1 deeltentamen onvoldoende bij je herkansing, vervallen al je resultaten voor de andere deelresultaten en krijg je 3 EC niet.***
Terwijl een heel groot deel van de opleiding zakt op de herkansing van Aardrijkskunde, zakt Eva op de herkansing van Natuuronderwijs. Dat voelde vreselijk. Ook was dat niet het enige vak wat ze niet haalde op dat moment. Eva haalde ook onvoldoende voor een vak wat 2 EC waard was. ****
Het gevolg hiervan voor Eva was wel overduidelijk. Een negatief studieadvies in augustus voor de PABO én de ALPO. Top… Het begon ook steeds meer door te dringen. Studiegenootjes kwijt, leuke mensen kwijt. Op het moment voelde het alsof echt heel veel instortte. Dankzij lieve vriendinnen hield Eva netjes haar hoofd boven water, en diende ze een verzoek in bij de examencommissie.
Helaas, gelijkheid zorgde voor een afwijzing van het verzoek bij de commissie. Eva had hier begrip voor, ze was het eigenlijk eens met hun besluit. Meerdere mensen vonden dat ze nog bezwaar tegen het besluit aan moest tekenen. Dus, Eva ondernam actie en sprak de voorzitter van de commissie. Helaas, de aardige heer dacht dat het zeer weinig nut ging hebben. Dus Eva gaf het op en besloot wat anders te doen.

Eva is niet Eva, wat voor de mensen die mij kennen ook wel duidelijk is. Van je af schrijven werkt blijkbaar heel goed. Op een ritje naar school heb ik dit op zitten schrijven. (Ja, ik ga nog gewoon naar mijn studie, voor mijn schatjes en om 1 vak nog te halen) Ik was eerst begonnen met gebruik van mijn eigen naam. Werkte niet, heb heel veel door zitten krassen, dus ik koos een andere naam. Het werkt goed, om je eigen leven een beetje van je af te schrijven… Je leert er wat anders naar kijken. Ik ben niet van het complimentjes geven aan mezelf, maar als ik het zo lees, is het gewoon goed dat ik niet verder mag, en dat ik het ergens anders mag proberen.

Wil wel even melden dat ik mijn liefjes van mijn studie echt ga missen. Ik weet niet of ze het lezen, dit weten ze ook wel al. Maar toch. Ik zeg expres liefjes van mijn studie, omdat er ook liefjes in andere klassen zitten. Het is gewoon helemaal top. 

*Achteraf weten we niet zeker of Eva dit ook echt gezegd heeft of alleen maar gedacht.
** 7,5 studiepunt
*** 7,5 + 3 = 10,5 EC
**** 7,5 + 3 + 2 = 12,5 EC

Kind = kind, lalala.

Ik zie een kind als een kind. Een kind is geen volwassene, een kind hoeft geen keuzes te maken die voor hem of haar nog niet geschikt zijn. Een kind hoort te spelen, te genieten van het spel, genieten van: het zand door zijn vingers in de zandbak laten glijden, aan de verf op de verfkwast voelen, lachen om een omgegooide toren, als meisje en jongen nog leuk en normaal met elkaar omgaan, nog giechelen om de woorden poep en plas, de juf vertellen hoe lief je haar vindt, de spanning van groep 3, knutselwerkjes maken die zo simpel maar o zo leuk zijn, spelen met vriendjes die je vriendje niet meer zijn als ze één keer iets te hard knijpen, morgen gaan trouwen met je vriendin, want: waarom moeilijk doen? Je bent een kind, zo mag je zijn.
Waar is dat kind in ons? Ikzelf ben officieel nog niet volwassen, maar wel bijna. Ik weet wel: ik heb dat kind in me nog. Je zou me heel goed als speels en soms zelfs kinderlijk kunnen betitelen. Maar weet je, het maakt niet uit.
Kleuters komen naar mij toe om te vertellen over hun vriendje waarmee ze gaan trouwen, verlegen kinderen in mijn kring met 30 leerlingen durven toch wat te zeggen.
Nu bedoel ik dat niet om mezelf op te hemelen, maar een mens is niet voor niets kind geweest. Tuurlijk, het is een fase, je moet erdoorheen om groot te worden. Maar deze zorgt ervoor dat je jezelf kunt zijn.

Zoek dat kind in je. : )
Ouders met kinderen, ik ben van mening dat het werkt..! Speel mee, wees zelf ook een beetje kind. Leef je uit, laat al je strakke-pak principes eventjes varen en geniet zelf ook. Ik kan je garanderen, zonder literatuur, zonder bewijs en zonder citaten, dat het werkt. Je leert je kind beter begrijpen.

Klinkt leuk he, uit de mond van een nu nog 17 jarige.
Het is zinloos om te posten, maar dit heb ik om 12 uur 's nachts in een schrift lopen schrijven en ik vond het wel leuk om te posten.

Daag!

Daar denken.

Als ik aan jou denk,
denk jij dan aan mij?
Denken is wat iedereen doet.
Denken is wat iedereen kan.
Denken is mysterieus, geheim,
denken is onbekend.

Maar als ik hier ben,
ben jij daar.
Daar is waar ik niet ben.
Daar is waar ik niet weet,
waar daar is.
Daar is mysterieus, geheim,
daar is onbekend.

Het werkt zo niet, het gaat zo niet,
het komt niet bij elkaar.
Jij blijft hier, en ik blijf daar.

Foto: Jake Coco - https://www.facebook.com/jakecocomusic
(c) Yentl.